Zi n’è jute n,andr’ànne
Mànghe nu ménute a la mezzanòtt’,
la neve ogne ccose ha mmandàte,
nu ddore di brasciòle e vine cott’..
Lu tezzone arde, n’nzi sènd’ na pedàte.
La gende déntre case retiràte,
aspétt’ l’anne nove nghì grande attese.
Scrippell’, caginétt’ preparàte,
è feste, ‘nzà bbade a la spése.
Ròsce gne nu pepòne sta Bbastiàne,
cande nu sturnèll’ a squarciagòle,
se càle nu bicchière chiàne chiàne,
nu vicàle di vine, tutte zi li scòle.
Zi suspénn’ nu ccone la tumbulàte,
cuménzene bbaldorie e la quadrije,
pure za Ròse si fa na ‘bballate,
nonne Matté, reguàrda la famije.
State tutte attend’ - dice Denàte -
“Poche second’, movè la mezzanott’!
Che sci bbindett’, l’ anne nove è nàte,
subbite casciàrr’, se spàre bbotte.
“Che gioie! Che allegrije! Che bbellezze!
Vulème festiggià stu nòve anne,
lassame recòrde brutte, tristezze,
Lassàme lu dolòre e li malànne!”.
Giatté z’affacci’a lu balcòne,
guarde fisse lu lambiòne
“Sembremòca mi so fàttespòse,
évvere lu tembe passe gne lu vende”
Cumènz’a ‘nnénghe a pruvilélle,
ma coma sarà l’ann’ nuvuèlle?
Michele Molino
Nessun commento:
Posta un commento